به گزارش پیام خانواده اعضای شورای فنی فدراسیون بوکس، امروز شنبه در نخستین جلسه خود رای به پایان کار "علیرضا استکی" و انتخاب "حسین نهرودی" به‌عنوان سرمربی موقت تیم ملی بزرگسالان دادند.
جلسه در حالی برگزار شد که چهار عضو آن (استکی، رضا مهدی‌پور، علی‌اصغر کاظمی و انوشیروان نوریان) در آن حضور نداشتند.
این شورا چندی پیش تاسیس شد و روح‌الله حسینی سرپرست فدراسیون بوکس و ابراهیم موسوی مدیر تیم‌های ملی، تصمیمات در خصوص تیم ملی بزرگسالان را به این شورا سپردند.
جلسه امروز در حالی برگزار شد که تصمیمات آن کاملا قابل پیش بینی بود و همانظور که خبرنگار ایرنا، هفته گذشته از تصمیمات این جلسه نوشته بود، در نهایت حضور استکی با وجود کسب نتایج قابل دفاع به اتمام رسید تا نهرودی انتخاب شود.
مسئولان فدراسیون بوکس در نظر دارند تا هدایت تیم ملی را به یک مربی کوبایی بسپارند و بر همین اساس نهرودی به صورت موقت کار را در دست گرفت. اکبر احدی نیز دیگر گزینه بود اما در نهایت شورا به این نتیجه رسید تا نهرودی با ۷۷ سال سن، برگزیده شود.
انتخابی کاملا پیش‌بینی؛ چراکه از همان روزی که سرپرست جوان فدراسیون بوکس از سوی وزارت ورزش منصوب شد مشخص بود که به دلیل اختلافات ناشی از مجمع انتخاباتی سال گذشته، نمی‌تواند با استکی کار کند و باید در انتظار قطع همکاری بود.
هرچند از زمان انتصاب حسینی، چند جلسه بین او با استکی و موسوی در محل فدراسیون برگزار شد، اما کاملا واضح بود استکی خواهد رفت چراکه اختلافات این افراد از انتخابات دی‌ماه سال گذشته باقی مانده بود. اختلافاتی که آنقدر ماند و عمیق شد تا در نهایت خیلی سریع شورای فنی برای رفتن سرمربی جوان تیم ملی تشکیل جلسه بدهد.
در نهایت، حسین نهرودی مرد شناخته شده بوکس ایران هدایت تیم ملی را عهده‌دار شد. هرچند برچسب موقت مقابل عنوان او قرار گرفت اما نیک می دانیم پروسه جذب مربی خوب کوبایی نیاز به زمان دارد.
اما انتخاب نهرودی در این مقطع زمانی بسیار عجیب است. او هفتاد و هفمین سال زندگی خود را تجربه می‌کند و در مواقع مختلف جمعا ۱۳ سال هدایت تیم ملی را برعهده داشته است.
وی در چهار دوره المپیک، یک المپیک جوانان و همچنین بازی‌های آسیایی، قهرمانی جهان و مسابقات قاره‌ای سکاندار تیم ملی بوده که تنها دستاوردش یک مقام سومی در سال ۷۷ بوده است. زمانی که خبری از حضور کشورهای قدرتمندی چون ازبکستان و قزاقستان نبود.
از سودی دیگر استکی به صورت مستمر چهار سال سرمربی تیم ملی بود که دو سهمیه المپیک، چهار مدال مسابقات قهرمانی آسیا در امارات، اولین مدال جهانی بوکس ایران در جهانی صربستان و دو مدال پیکارهای آسیایی اردن در زمان او کسب شد.
حال این سوال ایجاد می‌شود وقتی یک مربی عملکرد نسبتا خوبی دارد کدام دلیل منطقی برای برکناری او وجود دارد و چگونه اختلافات شخصی موجب می‌شود تا منافع یک رشته وارد حاشیه شود.
با کمال احترام به یک مو سپید کرده در بوکس، آیا گزینه جوان و کاربلدی در بوکس ایران و در جمع اعضای شورای فنی نبود که بتواند ولو به صورت موقت هدایت تیم ملی را برعهده بگیرد؟
آن‌هم در زمانی که بوکس به سوی پیشرفت و حرفه‌ای شدن گام برمی‌دارد، یک مربی پابه سن گذاشته چه کمکی به بوکسورهای جوان تیم ملی خواهد کرد؟ باید در انتظار پیشرفت باشیم یا عقب‌گرد!
شاید پروسه جذب سرمربی کوبایی آنقدر طولانی شود که نهرودی مدت زیادی هدایت تیم ملی را داشته باشد. آیا می‌توان با او و تفکراتش در قهرمانی جهان و بازی‌های آسیایی که حکم انتخابی المپیک را دارد، موفق بود؟