برای رسیدن به رشد اقتصادی ۸ درصدی، تنها شعار کافی نیست! این هدف نیازمند اصلاحات ساختاری جدی و همکاری مؤثر بین دولت و نهادهای اقتصادی است.
اما چالش‌ها و وظایف چه هستند؟
سرمایه‌گذاری داخلی: آیا دولت و بانک‌ها می‌توانند منابع را به سمت پروژه‌های مولد هدایت کنند؟ با نیاز به ۱۰۰ تریلیون تومان سرمایه‌گذاری سالانه، کدام نهادها مسئول تأمین این بودجه هستند؟
بهره‌وری تولید: چرا بهره‌وری در دهه ۹۰ نزدیک به صفر بوده؟ آیا دولت با نوسازی صنایع و آموزش نیروی کار می‌تواند رشد ۲.۵٪ بهره‌وری را محقق کند؟
اصلاح بودجه و کاهش ناترازی‌ها: با کسری ۴۵۰ هزار میلیارد تومانی بودجه، چطور می‌توان هزینه‌های غیرضروری را کاهش داد؟ آیا ساختار فعلی دولت ظرفیت این تغییرات را دارد؟
تقویت بخش خصوصی: سهم کمتر از ۲۰٪ بخش خصوصی از اقتصاد، نشان از بوروکراسی و مقررات پیچیده دارد. آیا نهادهای متولی آماده تسهیل قوانین و تقویت این بخش هستند؟
مدیریت تورم و ثبات اقتصادی: با تورم ۴۳٪، کنترل نقدینگی و انضباط پولی از اولویت‌های اصلی است. اما آیا سیاست‌های فعلی کافی است؟
سؤال اصلی این است:آیا دولت و دیگر نهادهای متولی اقتصاد ایران آماده‌اند تا این چالش‌ها را برطرف کرده و مسیر رشد اقتصادی پایدار را فراهم کنند؟ یا همچنان سیاست‌ها و ساختارهای ناکارآمد، مانعی بر سر راه خواهند بود؟
