به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ سئوال: دختری ۳۲ ساله و شاغل هستم. مجبور شدم زندگی مجردی را انتخاب کنم؛ رفت و آمد بابستگان را قطع کردم. دیگر مثل سابق خواستگار ندارم. از آینده و تنهایی می ترسم.
زندگی مجردی به چه بهایی؟
همه ما به سبب تعلق عاطفی، به خانواده نیاز داریم. در سوال تان به دلیل انتخاب زندگی مجردی اشاره ای نکرده اید. بدیهی است هر انتخابی در زندگی پیامدهای مثبت و منفی دارد. زمانی که شما زندگی مجردی را انتخاب می کنید، شاید در ظاهر آزادی عمل بیشتری دارید اما از دست دادن تعاملات عاطفی با اعضای خانواده، بهایی است که برای این انتخاب می پردازید.
کانون خواستگار در بستگان
برخی از خواستگارهای هر دختر، از سوی خانواده (عمه، خاله و ... ) معرفی می شوند وقتی این ارتباطات کمرنگ می شود، دختر کانون مهمی از خواستگارها را از دست می دهد. این کانون معرفی خواستگار علاوه بر این که غنی است، تا حد زیادی نیز امنیت دارد. به این معنا که وقتی خواستگاری از سوی خانواده معرفی می شود، به احتمال قوی معیارها و ویژگی های همخوان فرهنگی و تربیتی با فرد دارد. زیرا شناخت خانواده ها از هم، می تواند بسیاری از خطرات را برطرف سازد. بدیهی است به سبب قطع ارتباط خواستگارهای کمتری داشته باشید.
افزایش سن نیز عامل دیگری است که با توجه به فرهنگ رایج در جامعه می تواند به این موضوع دامن بزند. در حال حاضر با توجه به شاغل بودن تان می توانید خواستگارهایی از محل کارتان داشته باشید. البته در این زمینه نیز باید محتاط باشید تا فرد مورد نظر به لحاظ فرهنگی و خانوادگی، با شما همخوانی داشته باشد و خدای ناکرده دچار آسیب های اجتماعی نباشد.
دلایل موجه برای دوری از خانواده
در هر حال این موضوع، بهای قطع ارتباط شما با خانواده است همان طور که اشاره شد شما به دلیل این قطع ارتباط اشاره نکرده اید. اگر این تصمیم برای حفظ شما از خطرات جدی تری بوده است، تنهایی و محتاطانه تر عمل کردن برای انتخاب شریک زندگی تان، بهای سنگینی نیست. چون آن چه به دست می آورید، ارزش این سختی را دارد.
گاهی اوقات افراد به دلیل وضعیت نامناسب خانواده و ترس از آسیب های جدی اجتماعی، ناگزیر به این انتخاب هستند. چرا که قطع مراودات خانوادگی به سالم زیستی آ ن ها کمک می کند و آن ها را از خطرات جدی ناشی از آسیب اجتماعی مصون می دارد؛ به عنوان مثال فردی که در خانواده ای از هم پاشیده و آلوده به اعتیاد یا آسیب های اجتماعی ناشی از آن مثل فروشندگی مواد مخدر یا فساد و فحشا زندگی می کند، ناگزیر است برای اجتناب از شرایط آسیب زا، از خانواده اش جدا شود. در چنین شرایطی پایبندی و تعهد فرد به خودش و ایمان او به خداوند، می تواند به او در شرایط دشوار کمک کند.
امتیازهای زندگی با خانواده
با این حال ارتباط با برخی از اعضای سالم خانواده، می تواند به فرد در داشتن ارتباط سالم عاطفی کمک کند اما در بسیاری از موارد، این تصمیم به درستی صورت نمی گیرد. گاهی سوء تفاهم های سطحی و حتی بی اساس و خودمداری و خودمحوری های بی جا باعث می شود فرد از پایگاه امن خانواده فاصله بگیرد و کانون حمایتی مهمی را از دست دهد. اگرچه زندگی در میان اعضای خانواده ممکن است ما را در معرض عقاید یا اخلاقیات متفاوت قرار دهد. اما این موضوع فرصت بسیار مناسبی برای ارتقای روحی و شخصیتی به شمار می آید. چرا که این فرصت را داریم تا انعطاف پذیری بیشتری داشته باشیم و با افرادی که افکار و ویژگی های شخصیتی متفاوت از خودمان دارند، به خوبی کنار بیاییم.
آسیب های زندگی مجردی
افزایش توانمندی در سازگاری با دیگران و انعطاف پذیری برای بهبود سایر روابط مان از جمله روابط شغلی یا روابط زناشویی به ما کمک بزرگی می کند. زندگی مجردی ناخواسته سبب می شود فرد خودمدار و خودمحور شود چرا که فرصت رویارویی با عقاید مخالف از وی گرفته می شود و مجال آن را نمی یابد که با وجود مخالفت های ظاهری یا تفاوت های رفتاری، بتواند به اتحاد و تعلق برسد.
این موضوع در تجربه احساس تنهایی تاثیر بسیاری دارد. وقتی ما از دیگران دوری می کنیم، برای تجربه روش زندگی مورد نظرمان امنیت بیشتری داریم. اما قیمت دوری از دیگران از دست دادن تعاملات عاطفی و حمایتی است. در شرایط استثنایی و خاص با رعایت احتیاط بسیار زیاد می توان روابط دوستانه و کاری را جایگزین کرد، اما همان طور که اشاره شد این موارد استثناست و باید احتیاط بسیار کرد تا فرد اشخاصی را برای دوستی انتخاب کند که بتوانند به او کمک کنند و خدای ناکرده آسیب بیشتری به او نزنند.
فائقه رزاقی- مشاور / خراسان