به گزارش پیام خانواده؛ زهراسادات رضوی علوی، عضو گروه سهیبا و مجری کارشناس در نشست «زنان در هزارتوی سیاست» گفت: چنین نشست‌هایی را از آن جایی می‌توان مهم دانست که به دغدغه دانشجویان فعال پرداخته شده و باعث شود این دسته از دانشجویان امیدوار شوند که امکان ادامه پیدا کردن فعالیت‌های دانشجویی و بعضاً آرمان‌گرایانه‌شان در بستر جامعه وجود دارد و ذات این امیدوار شدن به رشد فعالیت دانشجویی و هدفمندی آن کمک می‌کند و در اصل کمک می‌کند تا دانشجویان فعال «در این حوزه، دختران دانشجوی فعال» پله‌های بعدی فعالیت خودشان را ببینند.
برای شروع بحث مجری این سؤال را از مهمانان مطرح کرد: جایگاه امروز زنان در سیاست و جامعه را چگونه ارزیابی می‌کنید و آیا این جایگاه مطلوب هست؟
فاطمه قاسم‌پور، رئیس فراکسیون زنان مجلس و عضو هیئت علمی پژوهشکده زن و خانواده در ادامه بیان کرد: پیش از هر چیز باید دانست که حضور افراد مختلف با افکار و نظرهای متفاوت باعث تضارب آرا می‌شود و می‌تواند بالذات مفید باشد؛ چرا که در این جنس نشست‌ها و رویدادها ما به دنبال هم‌افزایی و منقح کردن بحث هستیم و در این نشست نیز همین گونه است.
وی خاطرنشان کرد: در دی ماه سال گذشته رهبر معظم انقلاب در سخنرانی خود در پاسخ به مطالبات مطرح‌شده در محضر ایشان عنوان کردند که این مسئله «حضور زنان در تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی» ذهن ایشان را نیز مشغول کرده است. در نتیجه اهمیت این موضوع در مقام بررسی بر کسی پوشیده نیست.
این عضو هیئت علمی پژوهشکده زن و خانواده در ادامه و در پاسخ به سؤال مجری گفت: اگر پاسخ سؤال را از منظر کمی بسنجیم قطعاً پاسخ، بله نیست اما می‌توانیم این مسئله را از این منظر بررسی کنیم که حضور زنان در عرصه سیاست و سیاست‌گذاری به چه نسبتی باید اتفاق می‌افتاد و نیفتاده است.
وی ادامه داد: از حیث کمی، حضور زنان مسئله اصلی ما نیست هر چند قائلم که مسائلی در کشور وجود دارد که حضور زنان در عرصه سیاست و سیاست‌گذاری در آن‌ها پیشران است و تأثیر مستقیم دارد و زنان تأثیر بی‌بدیل و ویژه‌ای مانند عرصه مسائل زنان و خانواده دارند. در واقع برداشت از گفتمان انقلاب آن است که زنان به مثابه مردان باید در مقدرات اصلی کشور حضور داشته باشند؛ یعنی منعی وجود ندارد. در نتیجه همه ما تکلیف و مسؤولیت داریم.
قاسم‌پور با بیان اینکه رویکرد انقلاب اسلامی در حوزه زن، برخاسته از مسؤولیت اجتماعی است، اضافه کرد: افراد بر اساس سلایق و توانایی‌ها و علایق این مسؤولیت را ایفا می‌کنند. بنابراین، اصل و فرع حضور زنان در سیاست و سیاست‌گذاری را باید به بحث قرار دهیم.
در ادامه بهاره آروین عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس و عضو سابق شورای شهر تهران، صحبت خود را این‌گونه آغاز کرد که روز دانشجو مثل روز جهانی زن و روز زن در تقویم کشور خودمان بیش از تبریک جای تأمل دارد. این روز نماد مقاومت در برابر ظلم است. همچنین تلاقی دو حوزه زن و دانشجو از منظر مقاومت و اعتراض در نقش دانشجو در برابر ستم و تبعیض سیستماتیک نسبت به زنان از اهمیت بیشتری نیز برخوردار است و قابل تأمل تر نیز است.
وی درباره این مسئله که آیا به لحاظ کمی، حضور زنان برای ما مسئله‌مند است یا نه؟ بیان کرد: این موضوع از آن دسته مسائلی است که می‌بینیم تناسبی میان نقش‌پذیری زنان در جامعه با نقش‌پذیری آنان در سیاست‌گذاری وجود ندارد. سهم زنان از بازار کار ایران زیر ۱۵ درصد است در حالی که نرخ ورود به دانشگاه برای زنان به نسبت مردان برابر و حتی در سال هایی بیشتر و ۶۰ به ۴۰ است.
نکته دیگری که این عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس بیان کرد آن است که در بحث سیاست دست حکومت بازتر است تا در بازارکار و اقتصاد؛ در واقع حکومت توان سیاست‌گذاری‌هایی که به نفع افزایش حضور زنان در عرصه سیاست باشد را دارد.
در ادامه این عضو سابق شورای شهر تهران از تجربه خودش در استفاده از سهمیه حضور زنان در مناصب سیاسی گفت و آن را اتفاق مثبتی دانست. بنابراین او بیان کرد که سهمیه‌بندی جنسیتی به شرط واقع بینانه بودن و بنا شدن بر مبنای پتانسیل های موجود زنان در جامعه مطالبه ناموجهی نیست.
در ادامه آروین این سؤال مهم را مجدداً مطرح کرد که «چرا اساساً عرصه تغییرات در سیاست و سیاست‌گذاری دنباله‌روی تحولات اجتماعی نیست؟» و در توضیح آن بیان کرد: «جریان اصلی (main stream) سیاست را آقایان تعیین می‌کنند. یکی از دلایل مهم آن تعداد بالاتر آن‌هاست. ممکن است این سؤال را طرح کنیم که آیا حضور زنان با حضور آقایان متفاوت است؟ بله، خیلی فرق می‌کند. مثل عرصه اقتصاد. در هر دو عرصه جریان اصلی چگونه کار کردن را آقایان تعیین می‌کنند؛ چون تعدادشان بیشتر است استاندارد درست و مطلوب کار کردن را آن ها تعیین می کنند. خیلی مثال‌های واقعی هم دارد؛ به عنوان مثال زمانی که در عرصه مدیریت قرار می‌گیرید به کرات با جلسات خارج از ساعات اداری مواجه می‌شوید. واضح است که در این صورت حضور خانم‌ها و آقایان متفاوت می شود. در این جا خانم مجبور است به این مدل تن بدهد؛ چون تعداد خانم‌ها کمتر است».
در ادامه فاطمه قاسم‌پور، رئیس فراکسیون زنان مجلس درباره کمیت حضور زنان این سؤال را مطرح کرد که باید دید ایده سهمیه‌بندی جنسیتی چقدر با حضور اثربخش نسبت دارد؟
وی ادامه داد که تجربه و شواهد ثابت کرده و می‌کند که خواست عمومی زنان برای حضور در سیاست و سیاست‌گذاری کشور هنوز کم‌رنگ است؛ یعنی حتی جایی که مقدمات فراهم شده نیز شاهد حضور بسیار کم‌رنگ زنان هستیم.
قاسم‌پور از سخت‌گیری‌های مضاعف بر زنان گفت و بیان کرد: فرصت بیشتر به زنان از طریق سهمیه گذاری ارزیابی سنگین‌تری را هم برای آنان به همراه می‌آورد. به همین جهت ایده سهمیه‌بندی جنسیتی، ایده قابل قبولی نیست.
بهاره آروین در ادامه ضمن تأیید نکات مطرح شده بیان کرد: ما در شهرداری تهران زمانی که سهمیه‌بندی قرار می‌دادیم همواره این دغدغه را داشتیم که مبادا تجربه مدیریتی زنان به‌گونه‌ای باشد که این مسئله را چند گام به عقب بیندازد. حتماً هم که زنان مورد ارزیابی سخت‌گیرانه‌تری قرار می‌گیرند.
در پایان این نشست نیز پرسش‌هایی از سوی حضار مطرح شد که توسط مهمانان پاسخ داده شد. در خلال این نشست موضوعات مهمی نظیر بحث سهمیه‌بندی حضور زنان در مناصبی مانند نمایندگی مجلس و عضویت شورای شهر، نسبت میان عرصه اجتماعی و عرصه سیاسی، تأثیر فرهنگ عمومی و استانداردهای موجود و... مطرح شد.