به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ ۱۲ روز از خرداد و تیر ۱۴۰۴، در حافظه تاریخی مردم ایران با طنین بمبباران هوایی و خبرهای دلهرهآور از حملات رژیم صهیونیستی گره خورده بود. بازهای که برای بسیاری از ملتها ممکن بود به تعطیلی کامل حیات اجتماعی بینجامد؛ اما در ایران، زندگی نه تنها متوقف نشد، که جلو رفت، ریشه دواند و حتی شکوفا شد.طبق اعلام رسمی سازمان ثبت احوال کشور، در همین بازه زمانی ۱۲ روزه:۳۶،۵۸۲ ازدواج ثبت شده است.۳۱،۶۵۳ تولد به ثبت رسیده که از این میان،۱۶،۵۲۳ نوزاد پسر و۱۵،۱۳۰ نوزاد دختر هستند.این آمار بهظاهر ساده، در دل خود پیامی بزرگ دارد: زندگی در ایران، از جنس مقاومت است؛ نه از نوع شعار، بلکه در میدان عمل.
کد خبر: 18590
تاریخ انتشار: ۲۸ تیر ۱۴۰۴ - ۱۸:۲۱
- چاپ

در روزهایی که جهان با اضطراب، خبر از درگیری نظامی ایران و رژیم صهیونیستی میداد، در دل این خاک، زندگی مسیری متفاوت را برگزید. موشکها سقوط کردند، اما امید نایستاد. در دوازده روز آتش و حمله به ایران، بیش از ۳۶ هزار جوان ایرانی پای سفره عقد نشستند، نوزادانی به دنیا آمدند و زندگی، بیهیاهو، بر جنگ غلبه کرد.
سبک زندگی مقاوم، مفهومی است که در سالهای اخیر به ادبیات فرهنگی انقلاب اسلامی وارد شده است. سبکی که در آن، انتخابهای فردی در متن شرایط جمعی معنا پیدا میکند. در چنین الگویی، ازدواج در روزهای جنگ، فقط یک تصمیم شخصی نیست؛ بیانیهای است در دفاع از آینده، در پاسخ به تهدید، در ستایش امید.در دنیایی که فرهنگ مصرفگرا، ازدواج را تا مرز انقراض پیش برده و جمعیت به یکی از بزرگترین بحرانهای اجتماعی تبدیل شده، اینکه در شرایط جنگی، ۳۶ هزار جوان، نه تنها نترسیدهاند، که به تشکیل خانواده اندیشیدهاند، یک پیروزی خاموش ولی قطعی است.
آمار تولد در این بازه نیز قابل تأمل است. بیش از ۳۱ هزار نوزاد، در شرایطی پا به دنیا گذاشتند که پایتخت در آمادهباش کامل بود، بسیاری از شهرهای مرکزی در خطر هدف قرار گرفتن قرار داشتند و افکار عمومی، هر لحظه منتظر خبر جدیدی از درگیری بودند.اما این کودکان آمدند. با نفسهایی تازه و گریههایی که صدایشان از صدای موشک بلندتر بود. این شاید عمیقترین وجه پیروزی یک ملت باشد: «میزاید، حتی در شرایطی که جهان میخواهد او را بمیراند.»
اسرائیل با تمام توان خود به میدان آمد؛ با جنگنده و فناوری و حملات چندلایه. اما پاسخ مردم ایران به این منطق، نه مقابلهبهمثل صرف، بلکه نمایشی از حیات بود: ازدواج، تولد، تداوم.این همان «پیروزی نرم» است؛ پیروزیای که در تیتر خبرها نمیآید، اما در عمق جان جامعه ریشه میدواند. پیروزیای که نه با آمار تلفات، بلکه با آمار تولد سنجیده میشود.در پایان...جنگ برای ما پایان زندگی نیست. ما یاد گرفتهایم که حتی در جنگ هم زندگی را انتخاب کنیم. همانگونه که در سالهای دفاع مقدس، شادیِ عروسیهای ساده و پربرکت در سنگرها شنیده میشد، امروز هم در عصر موشکهای دوربرد، عقدنامه و شناسنامه، همچنان معتبرترین پاسخ ما به تهدید است.اینجا ایران است. کشوری که حتی وقتی ایستاده، نه برای جنگیدن، که برای زندگی کردن ایستاده است.