به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ لیلا شیرمحمدی در حاشیه اکران مستند «آخرین نامه» با خبرنگار «پیام خانواده» در خصوص اهمیت موضوع و بازخورد مورد انتظار از این اثر صحبت کرد. به گفته وی، انتخاب موضوع خودکشی که متأثر از مشغلههای مالی و فکری جوانان است، بازخوردی بسیار قوی برای مخاطبان به همراه خواهد داشت.
اثرگذاری راوی مبتلا و مهاجرت شهری
شیرمحمدی اشاره کرد که حضور یک راوی که خود مبتلا به این تجربه بوده و قصد انجام این اقدام را داشته، به مستند عمق بخشیده و آن را به یک «موج مثبت» برای تمام انسانها تبدیل میکند. او چالشهای اجتماعی این مستند را بسیار فراتر از خودکشی دانست:
«این مستند به بحث کسانی میپردازد که سفر میکنند؛ از زادگاه خود به حومه شهر تهران میآیند تا به آنچه میخواهند برسند، اما وقتی وارد میشوند، با آنچه تصور میکردند و آرزویش را داشتند، مواجه نمیشوند. این عدم تطابق، فرد را دچار معضلات اجتماعی و بدفهمی میکند که ممکن است در نهایت به خودکشی یا رفتارهای آسیبزا برای خود و خانواده منجر شود.»
گفتوگو، پادزهر تنهایی
مدیرگروه فیلم و سریال موسسه ناجی هنر، ریشه بسیاری از این آسیبها را در روابط انسانی جستجو کرد و بر اولویت احساس و گفتگو تأکید نمود:
«هر رابطهای اولین چیزی که هست بحث احساس است که بین دو نفر برقرار میشود و بعد از آن گفتگو شکل میگیرد. اگر ما نخواهیم گفتگو کنیم، چگونه میتوانیم آنچه را که خواستهمان است، دردمان و آنچه ذهنمان را درگیر کرده، بیان کنیم؟ خیلی وقتها همین سکوت است که آدمها را از هم دور میکند.»
شیرمحمدی در پایان به نقش مخرب سکوت و تنهایی اشاره کرد: «هر چقدر از نظر فیزیکی کنار هم باشیم، اگر از نظر عاطفی و روحی از هم دور شویم، این فراموشی باعث احساس تنهایی میشود؛ و احساس تنهایی همان سمی است که در نهایت به خودکشی منجر میشود.»