در جلسه رسیدگی به این پرونده ابتدا کیفرخواست علیه متهم خوانده شد. سپس اولیای‌دم در جایگاه حاضر شدند و درخواست صدور حکم قصاص کردند. آنها گفتند حاضر به گذشت نیستند و تنها چیزی که آرام‌شان می‌کند صدور حکم قصاص است.

سپس متهم در جایگاه قرار گرفت او اتهام قتل را قبول کرد و گفت: من به‌شدت از کاری که کردم، پشیمان هستم. روز حادثه من و تعدادی از دوستان مشترکمان در خانه شاهرخ بودیم. ما دوستان صمیمی بودیم و ارتباط خوبی با هم داشتیم. روز حادثه دور هم جمع شده بودیم تا خوش بگذرانیم و بازی کنیم و چند ساعتی کنار هم باشیم. شاهرخ پاسور آورد تا بازی کنیم، چند دست که با هم بازی کردیم، متوجه شدم او تقلب می‌کند و با تقلب برنده می‌شود، گفتم این‌طور نمی‌شود چرا تقلب می‌کنی. انکار کرد و به من حرف نامربوطی زد و گفت تو خودت تقلب می‌کنی.

متهم در ادامه گفت: من کنترلم را از دست دادم. آن‌قدر عصبانی شده بودم که نمی‌دانستم چه می‌کنم، در یک لحظه چاقو را برداشتم و به سمتش حمله کردم و یک ضربه هم بیشتر نزدم؛ همان یک ضربه باعث مرگش شد.
متهم در پاسخ به این سؤال که چاقو را از کجا آورده بود، گفت: من چاقو را از بشقاب میوه‌خوری برداشتم، در بشقاب برای میهمان‌ها میوه گذاشته بودند و ما داشتیم بازی می‌کردیم و میوه می‌خوردیم. چاقو هم برای میوه‌ها بود من اصلا فکر نمی‌کردم چاقوی به آن کوچکی بتواند باعث مرگ کسی شود. ضمن اینکه یک لحظه عصبانی شدم و قصدم هم کشتن شاهرخ نبود. من فقط خواستم او را بترسانم. وقتی خون از بدن شاهرخ بیرون زد خیلی ترسیدم و همین ترسم هم باعث شد که فرار کنم.

بعد از دفاعیات متهم و وکیل مدافع او، سهیل یک‌بار دیگر برای بیان آخرین دفاع در جایگاه قرار گرفت و گفت: من اتهام را قبول دارم در برابر کاری که کردم هم دفاعی ندارم و شرمنده اولیای‌دم هستم. من خیلی پشیمانم و حتی یک درصد هم فکر نمی‌کردم کاری که می‌کنم باعث مرگ یکی از بهترین دوستانم شود. من از اولیای‌دم درخواست بخشش دارم و خواهش می‌کنم در تصمیم‌شان تجدیدنظر کنند.

با پایان جلسه دادگاه هیئت قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.