به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ روز پرستار در تقویم ایرانی، تنها یک مناسبت شغلی نیست؛ بلکه یادآور مکتبی است که با نام و سیره حضرت زینب کبری (س) گره خورده است. زنی که در دل حادثه‌ی عاشورا، در میان ویرانی‌ها و رنج‌ها، نماد پایداری، شجاعت و مسئولیت‌پذیری شد. امروز نیز پرستاران کشور، وارثان همان روحیه‌اند؛ روحیه‌ای که از انسان‌دوستی سرچشمه می‌گیرد و در خدمت به همنوع معنا پیدا می‌کند.

زینب (س): پرستار بزرگ تاریخ

حضرت زینب (س) در سخت‌ترین شرایط تاریخ اسلام، نقش پرستار جسم و جان را توأمان ایفا کرد. او نه‌تنها پرستار بیماران و مجروحان دشت کربلا بود، بلکه مرهم دل‌های شکسته و تسکین‌دهنده‌ی روح‌های سوخته نیز شد. در حالی که بسیاری از یاران امام حسین (ع) به شهادت رسیده بودند، زینب کبری با ایمان و اراده‌ای مثال‌زدنی ایستاد و نشان داد پرستاری تنها مراقبت فیزیکی نیست، بلکه نگهبانی از روح انسان‌ها نیز هست.

از نگاه دینی، پرستار ادامه‌دهنده راه حضرت زینب (س) است؛ زیرا هرگاه انسانی درد می‌کشد، پرستار همانند زینب، با ایمان و صبر به بالین او می‌رود تا امید را زنده نگه دارد. این الگو، پیوندی میان معنویت و مسئولیت اجتماعی ایجاد کرده است که در جامعه امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه است.

پرستاری؛ حرفه‌ای با بُعد انسانی و معنوی

در جامعه امروز، پرستاری تنها یک شغل نیست، بلکه رسالتی انسانی است. پرستاران نه‌تنها مسئولیت درمانی دارند، بلکه نقش روانی و عاطفی پررنگی نیز ایفا می‌کنند. لبخند، همدلی و حضور آرام‌بخش آنان می‌تواند برای بیمار، نیمی از مسیر بهبودی باشد.
با این حال، فشارهای کاری، کمبود نیرو، مشکلات معیشتی و ساعات کاری طولانی، از چالش‌هایی است که پرستاران با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. آنچه آنان را همچنان در مسیر خدمت نگاه می‌دارد، همان روحیه زینبی است؛ روحیه‌ای که در برابر سختی‌ها نمی‌شکند و مأموریت خود را فراتر از پاداش مالی می‌بیند.

زنان پرستار؛ وارثان واقعی زینب (س)

بخش قابل‌توجهی از جامعه پرستاری کشور را زنان تشکیل می‌دهند؛ زنانی که هم در خانه نقش مادر و همسر را ایفا می‌کنند و هم در بیمارستان، ناجی جان انسان‌ها هستند. این دوگانه‌ی پرمسئولیت، یادآور نقش چندوجهی حضرت زینب (س) است؛ زنی که هم مظهر عاطفه و مراقبت بود و هم تجسم صلابت و خرد.
امروز پرستاران زن در بیمارستان‌ها، همان روحیه‌ای را به نمایش می‌گذارند که زینب (س) در کربلا نشان داد: صبر در سختی، عشق در خدمت و امید در بحران.

پرستاران در بحران‌ها؛ سربازان بی‌ادعا

شیوع کرونا نقطه‌ای تاریخی در بازنمایی نقش پرستاران بود. آنان در روزهایی که ترس و ناامیدی همه‌گیر شده بود، در خط مقدم ماندند و بارها جان خود را فدای نجات دیگران کردند. بسیاری از پرستاران شهید سلامت شدند، بی‌آن‌که نامشان بر زبان‌ها بماند.
در آن روزها، جامعه به‌درستی دریافت که پرستاری تنها یک شغل نیست، بلکه نوعی جهاد خاموش است. آنان نشان دادند «ایثار زینبی» هنوز زنده است؛ در دل هر پرستار، زنی یا مردی است که در برابر ترس، ایستادگی می‌کند و امید می‌کارد.

چالش‌های امروز پرستاران

اما پشت این فداکاری‌ها، دغدغه‌هایی جدی وجود دارد:

• کمبود نیروی انسانی که فشار کاری سنگینی بر دوش پرستاران می‌گذارد.

• حقوق و مزایای نامتناسب با حجم کار و مسئولیت‌های سنگین آنان.

• فرسودگی شغلی و روانی ناشی از شیفت‌های طولانی و شرایط سخت کاری.

• عدم امنیت شغلی برای نیروهای شرکتی و قراردادی.

پرستاران بارها تأکید کرده‌اند که آنچه می‌خواهند نه تجلیل زبانی، بلکه تحقق وعده‌های عملی است؛ از بهبود وضعیت معیشت گرفته تا اصلاح نظام پرداخت و ارتقای جایگاه اجتماعی.

زینب‌وار ماندن؛ یعنی امید را زنده نگه داشتن

الگو گرفتن از حضرت زینب (س) تنها به معنای صبر در رنج نیست؛ بلکه به معنای تبدیل رنج به حرکت و تبدیل درد به آگاهی است. همان‌گونه که زینب کبری (س) با سخنرانی‌های روشنگرانه خود در شام و کوفه، پیام عاشورا را زنده کرد، پرستاران نیز امروز با اخلاق، تعهد و رفتار انسانی‌شان، پیام انسانیت را در جامعه زنده نگاه می‌دارند.

پرستار، محور خانواده در سلامت جامعه

نقش پرستار تنها در بیمارستان خلاصه نمی‌شود؛ آنان آموزگاران سلامت در خانواده و جامعه‌اند. از آموزش سبک زندگی سالم گرفته تا مراقبت از سالمندان و کودکان، پرستاران تأثیر مستقیمی بر کیفیت زندگی خانواده‌ها دارند. در واقع، هر خانواده سالم، مدیون دانش و تلاش بی‌وقفه این قشر است.

پیام خانواده در روز پرستار

روز پرستار فرصتی است برای بازنگری در نگاه جامعه به «مراقبت». پرستار، مظهر همان عشق بی‌قید و شرطی است که مادر به فرزند خود دارد؛ همان عشقی که ریشه در آغوش زینب (س) دارد.
جامعه‌ای که قدر پرستارانش را بداند، در واقع قدر انسانیت را دانسته است. اگر امروز پرستاران با مشکلات معیشتی و روانی مواجه‌اند، مسئولیت دولت و جامعه آن است که حمایت از آنان را در اولویت قرار دهد.

کلام آخر

۵ آبان تنها روزی برای تبریک نیست؛ روزی است برای تأمل، برای احترام و برای قدردانی از انسان‌هایی که بی‌ادعا، در سکوت، به نجات دیگران مشغول‌اند.
حضرت زینب (س) به ما آموخت که حتی در سخت‌ترین طوفان‌ها، می‌توان ایستاد و امید را زنده نگه داشت. پرستاران امروز نیز همان آموزه را در میدان عمل نشان می‌دهند؛ آنان زینب‌وار می‌ایستند، پرستاری می‌کنند و عشق را معنا می‌بخشند.