به گزارش پیام خانواده، در آستانه شهادت امام محمدِ تقی(ع) محمدمهدی عبداللهی از شاعران کشورمان شعری سرود و آن را تقدیم این امام همام کرد.

یا جوادالأئمه ادرکنی

کبوترانه نگاهش به سمت بالا بود
سفر برای دل خسته‌اش مهیا بود

کبوتری که فقط شوق پرکشیدن داشت
میان خانه خود هم غریب و تنها بود

خزان، کنار نفس‌های او قدم می‌زد
بهار، گمشده در چشم‌های دریا بود

چه حس و حال عجیبی دوباره باران داشت
که سوز حنجره از ناله‌اش هویدا بود

نماز غربت خود را شکسته برپا کرد
 اگرچه یک دلِ سیر آشنای غم‌ها بود

در آن فضای نفس گیر بی‌وفایی‌ها
که انعکاس صدایش به حجره پیدا بود

مراد اهل نظر، لحظه‌های آخر را
میان بستر خود بی قرارِ زهرا(س) بود

چراغ عاطفه با موج اشک روشن شد
نگاه ماه نهم سمت عرش اعلی بود