۱. از پیش از آغاز بازی قابل پیش‌بینی بود که ایران در لاک دفاعی می‌رود و تیم آمریکا هجومی بازی کند. این اتفاق رخ داد و همه بازیکنان ایران در نیمه خودی جمع شده بودند. این وضعیت تا زمانی که پولیسیچ دروازه ایران را باز کرد ادامه داشت.

۲. تعداد پاس‌های اشتباه بازیکنان ایران بسیار زیاد بود. مشخص بود که شاگردان کی‌روش با همان برنامه کلیشه‌ای و همیشگی رودرروی آمریکا قرار گرفتند.

۳. پس از اینکه دروازه بیرانوند باز شد بازیکنان ایران بدون هدف و بی‌نظم‌تر از قبل بازی کردند و هیچ پلن دومی برای تحت فشار دادن تیم آمریکا نداشتند.

۴. بالاخره کی‌روش به سامان قدوس بازی داد و عملکرد این بازیکن نشان داد، می‌شد به او فرصت بیشتری داد.

۵. کمبود خلاقیت مهمترین مشکل ایران در بازی مقابل آمریکا بود. همه بازیکنان با این تفکر به زمین آمده بودند که بازی تخریبی انجام دهند.

۶. در نیمه دوم بازیکنان ایران هجومی‌تر بازی کردند و مهمترین دلیل این مسئله هم بازی دفاعی آمریکایی‌ها بود. هر چند هر زمان بازیکنان آمریکا خواستند به دروازه ایران نزدیک شدند و خطرآفرین شدند.

۷. ابوالفضل جلالی که او هم اولین بازی خود را در جام جهانی تجربه می‌کرد از زمانی که به زمین آمد به شکل عجیبی خوب بازی کرد. ای کاش به جای میلاد محمدی او در ترکیب ثابت ایران قرار می‌گرفت.

۸. آمریکا حریف بسیار قدرتمندی نبود. آن چیزی که باعث برتری این تیم شد نمایش ضعیف بازیکنان ایران بود.

۹. در این بازی تقریبا همه نیمکت نشینان ایران، بازیکنان داخل زمین را راهنمایی و هدایت می‌کردند. تعجب‌آور اینکه کی‌روش واکنشی به این موضوع نشان نمی‌داد.

۱۰. تیم ملی فوتبال ایران با حضور کی‌روش نمی‌تواند حتی برای دقایقی هم که شده فوتبال نوینی به نمایش بگذارد. شکست مقابل تیم نه چندان قدرتمند آمریکا نشان داد با دفاع اتوبوسی نمی‌توان موفق بود.