به گزارش پیام خانواده گاهی اوقات والدین هدف از تربیت راصرفاًدر رام کردن فرزندان تلقی می کنند وتمامی اقدامات آن ها در محوراستراتژی به انقیاد کشیدن کودک دور می‌زند. در حالیکه تربیت کردن نوعی آزاد کردن و آگاه کردن کودک از محدودیت هاست تا کودک در یابد چه چیز هایی در محدوده زندگی او ممکن و چه چیزهایی و چرا نا ممکن است.
روش هایی تربیتی شامل روش های تنبیه و تشویق می باشد که والدین باید دقت لازم در به کار بردن هر کدام از این شیوه ها داشته باشند تا در وقت مناسب بتوانند از آن ها استفاده کنند زیرا هر چیزی که در جای مناسب و زمان مناسب خود نباشد حتی اگر تشویق باشد ،می‌تواند مخرب و ویران کننده شخصیت کودک باشد.
تنبیه
هرگونه برخوردی از سوی والدین را دربرمی گیردکه هدف آن ایجاد درد روانی یاجسمی در کودک باشد.روش های تربیتی که برتنبیه استوار هستندآزار دهنده اند وکودک را می ترسانند. بنابراین تنبیه، علی القاعده باخشونت وخصومت همراه است وباپدیدآوردن رعب وحشت در کودک به هدف خود نائل می شود.تنبیه طیف گسترده ای از برخوردهای والدین را دربر می گیرد .ازآزار و اذیت بدنی وکتک گرفته تافریاد زدن ،ایراد گرفتن وتوهین کردن و...که همه این اعمال باقصد ایجادناراحتی جسمانی یا روانی در کودک برای جلوگیری ازتکرار رفتار می باشد.
این شیوه تنبیه بطور مستقیم شخصیت کودک رانشانه می گیردواغلب به اوآسیب می‌زند.اینگونه تنبیه نه تنها به کودک نمی آموزد که از رفتار نامطلوب خود دست بردارد بلکه عزت نفس کودک رانیز خدشه دار می کند وبه نگرش کودک از خودش لطمه می زند.
تنبیه موثراستفاده از روش های مخصوص با هدف آگاه کردن کودک نسبت به رفتار غلط وپذیرش مسولیت آن همراه با جبران نتایج آن است که روش های استدلالی یا درونی کردن اطلاعات نامیده می شود که می تواند به شکل استدلال کردن واشاره به عواقب رفتار نامطلوب برای کودک باشد یا به شیوه محروم کردن کودک از امتیازاتی باشد که دارد.
درشیوه استدلالی شما به کودک می گویید که از کار نادرست او ناراحت می شوید وکار درست راهم برای کودک بیان می کنید.
این راهبرد سبب می شود که کودکان به معیارهای والدین خود به خوبی پی ببرندو بدانند که والدین رفتار آنها را مورد خطاب قرار داده اند و شخصیتشان آسیب نمی بیند.
کاربرد موفقیت آمیز روش های استدلالی بستگی به وجود ارتباط خوب بین والدین وکودک ونیز درک کودک وتوانایی او در درونی کردن علت قواعد بیان شده از سوی والدین دارد.
محروم کردن عبارت از منزوی کردن کودک در طی دوره ای نسبتا کوتاه وبی نصیب کردن او از پاداش ها ومشوق های بیرونی است.
البته زمان محروم سازی باید با توجه به سن کودک انجام گیرد واین محرومیت زمانی می تواند رفتار نامطلوب رااصلاح کند که برای عمل مورد نظر مناسب باشد وبسیار سخت گیرانه وشدید نباشدواینکه کودک باید بفهمد به چه علت این محروم سازی صورت گرفته است وبه کودک نیز فرصت جبران اشتباهش داده شود.

قدیس رستمی کارشناس بخش مشاوره‌های قرآن بنیان سی امین نمایشگاه قرآن کریم