به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ محمدعلی عامریان، پژوهشگر و روان‌شناس کودک از آرزوی مشترک همه پدر و مادرهای ایرانی حرف می‌زند: «این آرزوی همه پدر و مادرهاست که بچه‌هایشان در این مسیر باشند. مسیر پیاده‌روی اربعین با همه برکات و خیرهای بی حد و مرزش. همه آرزو دارند در این حماسه باشند. اما به مسئله سفر خانوادگی اربعین نه احساسی و حتی معنوی بلکه باید واقع‌بینانه نگاه کنیم تا مقدمات خوبی برای سفر آماده کنیم.»
سفر اولی‌ها بچه نبرند!
عامریان با ذکر این نکته که سفر اربعین پر از غافلگیری و لحظات خاص پیش‌بینی نشده است، به پدرهایی که سفر اولشان است اربعین می‌روند توصیه می‌کند سفر اول بهتر است بچه‌ها را با خودشان نبرند یا حداقل این است که با یک آدم باتجربه همراه شوند. این‌طوری حداقل دیرتر با چالش‌هادست‌به‌یقه می‌شوند.
این مدل بچه‌ها کلافه‌تان می‌کنند
خیلی از مسائلی که در لحظه وقوع می‌تواند عین خط‌خطی کردن دیوار گچی، ذهن ما را خسته کند، با آمادگی فکری خنثی می‌شود. انگار که ذهن ما به طور طبیعی شروع می‌کند به یادآوری اینکه « آره من می‌دونستم قراره این‌جوری بشه و فکرشو کردم که چیکار کنم» محمدعلی عامریان، با اشاره به بچه‌های گرمایی، و گرمای بالای ۵۰ درجه صفر، یک آمادگی خوب به ذهن پدر و مادرها می‌دهد تا اگر شب توی موکب بچه شروع به بی‌قراری کرد، یا با قطعی برق اشک از کنار صورت کوچولویش راه گرفت، یادشان بیاید طبیعی است بچه‌های گرمایی در این سفر اذیت شوند. بچه‌هایی که از نوزادی یک پتوی نازک را هم تحمل نمی‌کنند، نسبت به گرمای اربعین حتماً واکنش خاصی دارند. یک پنکه اسباب‌بازی کوچک یا وسایلی مثل این می‌تواند به داد والدین برسد. لباس‌های خنک نخی و جنس موسلین هم گزینه خوبی برای بچه‌های گرمایی است.
موکب رفتن با کوآلاها می‌چسبد
مادرها خوب می‌دانند که بچه‌هایشان از کدام دسته‌اند؟! دسته کوآلاهایی که همیشه توی بغل یا دست‌وبال مادرشان می‌چرخند و حتی یک‌لحظه هم طاقت ندارند از مادر دور شوند یا دسته بچه آهوان تر و فرزی که به‌راحتی از مادر فاصله می‌گیرند و برای خودشان جست‌وخیز می‌کنند. محمدعلی عامریان، اضطراب جدایی را عامل بسیار مهمی در سفر اربعین می‌داند و در سفری مثل اربعین که ازدحام و گم‌شدن های چند لحظه‌ای ممکن است پیش بیاید آمادگی دادن به کودک را پیش‌نیاز می‌داند. او با یک راهکار به خانواده‌ها کمک کرده است: «بهتر است قبل از سفر بچه را برای دقایقی پیش پدربزرگ و مادربزرگ‌ها بگذاریم. کم‌کم این دقایق و دفعات را بیشتر کنیم تا اگر بچه در موکب ۵ دقیقه مادرش را ندید مضطرب نشود. حتماً حواستان باشد که اضطراب جدایی این مدل بچه‌ها نباید بدتر شود چون خاطره بدی در ذهنشان می‌ماند و ایجاد ناامنی می‌کند.»
اربعین‌های شلوغ و بچه‌های آفتاب مهتاب ندیده
محیط زندگی بیشتر بچه‌های این دوره زمانه خیلی آرام و ساکت است. اگر مهمانی‌های عید و یلدا را فاکتور بگیریم در طول کل سال شاید خیلی جای خاصی نروند و بیشتر اوقات در اتاق بازی و محیط ایزوله خودشان مشغول باشند. محمدعلی عامریان با اشاره به سبک امروزی زندگی‌ها، از یک اتفاق جدید در دل اربعین خبر می‌دهد. اتفاقی که ما پدر و مادرها کمتر آن را می‌بینیم. بچه‌های ما که محیط آرامی دارند، یکهو خودشان را وسط شلوغی و ازدحام مشایه می‌بینند، محمدعلی عامریان با خنده اشاره‌ای به بلندگوهای عراقی می‌کند و می‌گوید: «اینها هرقدر بتوانند صدا را بلند می‌کنند. بچه‌های ما طبیعتاً عادت ندارند. اصلاً فرهنگ‌ها فرق دارد.»
دوربین شما کدام طرفی است؟!
پس وقتی همراه بچه‌های آرام خودمان راهی سفر اربعین می‌شویم، باید یادمان باشد طبیعی است که بچه‌ها کلافه شوند و ما را هم کلافه کنند، کلافگی که اغلب هم نمی‌توانیم به هم‌سفرها توضیح بدهیم. اما در نهایت ما باید تلاش کنیم با مدیریت این شرایط به آرامش آنها کمک کنیم. در واقع همه این آمادگی‌ها برای ذهن پدر و مادرهاست. برای اینکه بتوانید از لنز نگاه و ادراک بچه‌ها به اربعین نگاه کنید.
بچه‌های منظم دستا بالا!
روتین خواب بچه‌ها، غذای خوب، صبحانه سر موقع، ناهار خوشمزه، همه اینها جزو سبک زندگی ما ایرانی‌هاست. در بیشتر خانواده‌ها یک نظم نسبی برقرار است. حالا که تصمیم گرفته‌ایم بچه‌ها را سفر اربعین ببریم، این نظم نسبی قرار است به هم بریزد. بخشی را احتمالاً بتوانید کنترل کنید اما از یک جایی به بعد واقعاً دست شما نیست. روتین‌ها قرار است فدا شوند و ما هم خوشحالیم که سالی یکبار همه خوشی و راحتی‌مان را فدای ارباب کنیم، اما بچه‌های کوچک متوجه علت کلافگی خودشان نمی‌شوند. آنها نمی‌فهمند که خواب خوبی نداشته‌اند و حالا بابت دیدن پرچم یک موکب یا گرفتن یک خوراکی از صف طولانی موکب دیگری دارند بهانه می‌گیرند.محمدعلی عامریان، با اشاره به اینکه اربعین غیر قابل پیش بینی‌ترین سفر دنیاست و حتی غیرقابل‌تغییر، پیشنهاد می‌کند والدین به هویت سفرشان فکر کنند. او می‌گوید: «وقتی قرار است با بچه‌ها سفر کنیم دیگر این سفر یک تغییر ماهوی کرده، دیگر شما برای خواب و غذا و اسکان نیست که توقف می‌کنید، بلکه بابت دیدن یک گنجشک، بازی‌کردن یا حتی گرفتن یک خوراکی خاص است که می‌ایستید.» پس با این اوصاف که روتین‌ها به هم ریخته و بچه‌ها هم رئیس سفرند، آرامش نسبی بچه‌ها باید اولویت والدین باشد.
کژسانی، چرا و چطور؟!
تاب‌آوری مهم‌ترین کلیدواژه سفر اربعین است. برای بزرگ‌ترهایش هم مهم است چه برسد به کوچک‌ها. اما محمدعلی عامریان می‌گوید این چیزی نیست که ده‌روزه و یا طی یک هفته اربعین به آن برسیم، اصلاً این سبک زندگی ماست که دارد به این عدم تاب‌آوری دامن می‌زند. بچه ما تا می‌گوید آب! سریع دستش می‌دهیم، تا می‌گوید گرسنه‌ام، چیزی تهیه می‌کنیم. بچه‌های ما عادت کرده‌اند هر چیزی می‌خواهند فراهم بشود. حالا اربعین این قضیه را خواه‌ناخواه به چالش می‌کشد. آیا بچه‌های ما آماده‌اند؟ ما آماده‌ایم در برابر بی‌تابی و کلافگی آنها؟ عامریان توصیه می‌کند تاب‌آوری را ذره‌ذره مثل پاشیدن عطر توی خانه در خانواده تقویت کنید. با کارهای کوچک و گام‌های چسبیده به هم مثل‌اینکه وقتی بچه همان آب را می‌خواهد یک‌قدری دیرتر بدهید دستش و کم‌کم تاب‌آوری را در سبک زندگی خانواده جاگیر کنید.در نهایت یادمان نرود بچه‌ها قرار نیست به‌یک‌باره تغییر کنند و در سفر اربعین بچه‌های صبوری شوند اما بی شک «صبوری» بی‌قید و شرط در برابر همه چالش‌های فرزند داری، فضیلت بی‌نظیر مادر و پدر اربعینی است. این جمله‌ای است که عامریان در آخر صحبتش می‌گوید و انگار یک پیشانی‌بند سبزرنگ دست همه ما می‌دهد که به کوله‌های مشکی اربعینمان سنجاق کنیم و بسم‌الله بگوییم.