ماه شعبان با ولادت باسعادت 3 سردار بزرگ کربلا آغاز می‌شود. ولادت حسین بن علی، امام حسین علیه‌ السلام در سوم شعبان، تولد برادر بزرگوارش، عباس بن علی اباالفضل العباس در چهارم شعبان و ولادت، علی بن الحسین، امام سجاد علیه‌ السلام در روز پنجم شعبان زینت بخش اعیاد شعبانیه شیعیان است. 

امام سجاد (ع)، چهارمین امام شیعیان است که مدت امامت وی 34 سال بود. زین العابدین در واقعه کربلا حضور داشت، ولی به علت بیماری، در جنگ شرکت نکرد. لشکر عمر بن سعد پس از شهادت امام حسین(ع) او را همراه اسیران کربلا به کوفه و شام بردند. خطبه امام سجاد در شام باعث آگاهی مردم از جایگاه اهل بیت شد. «واقعه حره»، «نهضت توابین» و «قیام مختار» در زمان امام سجاد(ع) روی داد. مجموعه ادعیه و مناجات امام سجاد(ع) در کتاب صحیفه سجادیه گرد آمده است.

به مناسبت سالروز ولادت امام سجاد علیه السلام، چند سروده از شاعران آیینی کشورمان تقدیم می‌شود. 

عباس شاه زیدی

ناگهان پر می‌کشی دریا به دریا می‌روی
آه ای ابر کرامت تا کجاها می‌روی...

برنمی‌داری سرت را از بهشت سجده‌گاه
کس نمی‌داند که هستی یا ز دنیا می‌روی

آن‌چنان لبریزی از شور مناجات و دعا
کز حضیض خاک تا اوج تماشا می‌روی...

یک صحیفه نور می‌نوشد دلم تا با توأم
من دلم می‌گیرد از این لحظه‌ها تا می‌روی

صبر کن ای چشم بیدار تماشا لحظه‌ای
آه... ما را هم ببر با خویش هرجا می‌روی...

سیده تکتم حسینی

به چشمانت نمی‌آید که اهل این زمین باشی
گمانم شهروند آسمان چندمین باشی

برایت فرش‌های پیش پا افتاده ناچیزند
تو با این منزلت باید که سجاده‌نشین باشی

تو و شب تا سحر گریه، تو و شب تا سحر سجده
بنا شد آن‌چنان باشی، بنا شد این‌چنین باشی

خدا می‌خواست تا دین را به دستان تو بسپارد
به بیماری دچارت کرد تا فردای دین، باشی

به لطف آن همه داغی که در کرب‌وبلا دیدی
تمام عمر باید چشم تر بر آستین باشی

برای من نخی از رشتۀ سجاده‌ات کافی‌ست
سر نخ دستم افتاده که تو حبل المتین باشی

تو و عشق تو و پیشانی ساییده از سجده
فقط شایسته‌ات این است «زین العابدین» باشی

مجتبی دسترنج

باید تو را حسینِ مکرّر بخوانَمت
یا که علیِ اکبر دیگر بخوانمت

هم صاحبِ صحیفه‌ای و هم نَواده‌اش
پس حق بِده مرا، که پیمبر بخوانمت

در مدح تو بس است همین که تو را زِ جان
سر لوحه‌ی رقیّه و اصغر بخوانمت

قرآنِ ناطقی و تو را آیه آیه از ...
... قدر و ضحی و فاطر و کوثر بخوانمت

در عشق، اقتدایِ تو بر فاطمه است پس ...
با اذنِ مادر، عاشقِ مادر بخوانمت

عطرِ تو عطر باغِ بهشتی ست، نِی عجب
اصلاً زِ جنسِ سیبِ مُعطر بخوانمت

مست از میِ حسینیِ تو، اهلِ عالمَند
مستم نِما که در پیِ ساغر بخوانمت

وقتی که بُرده‌ای دلِ اربابِ شهر را
حق است اینکه حضرتِ دلبر بخوانمت

دنیا به وقتِ سجده‌ی تو می‌کند قیام
والامقامی و شَه و سرور بخوانمت

سجاده‌ی تو بویِ خداوند می‌دهد
سجادی و به سجده‌ی آخر بخوانمت

از خطبه‌خوانی تو قیامت به پا شده
اینگونه من قیامتِ اکبر بخوانمت

گفتی أنا علی... و علی وار دَم زدی
تا که علیِ دوم و حیدر بخوانمت

اَخلاق نیکِ توست، ابوحمزه ساخته
خَلقاً تو را معلمِ برتر بخوانمت

از کودکی دلَت به غم و غُصّه مُبتلاست
از کودکی به غُصّه برابر بخوانمت

در کربلا غمت دو برابر شد ای غریب
که سوگوارِ کُشته‌ی بی سر بخوانمت

همپایِ زینبی و به گودالِ قتلگاه
از راویانِ بوسه به حنجر بخوانمت

در شام و کوفه هم غُل و زنجیر بوده‌ای،
آری تو را اَسیرِ مُکدّر بخوانمت

آمد مدینه زهر، توانِ تو را گرفت
تا عاقبت تو را گلِ پرپر بخوانمت

سنگِ مزار هم که نداری، شهیدِ عشق
کُنجِ بقیع با دلِ مُضطر بخوانمت

لطفی نِما به"ملتمس"خاکِ کویِ خویش
تا مدحِ نو سروده به محضر بخوانمت

مرضیه عاطفی

با عشق بینهایت و آماده آمده
بنیانگذار مسجد و سجاده آمده

ذریة الرسول(ص)، امید جهانیان
مثل علی(ع) بدون ریا، ساده آمده

شد مایه تبسم و آرامش پدر
محض حسین(ع) دلبر و دلداده آمده

نور چهارم آمد و زین العباد شد
اصلا برای راه خدا جاده آمده

هر سطر از صحیفه او رمز بندگی ست
جام وصال آمده و باده آمده

لطفش زبانزد است و نزد دست رد! بیا...
آنکس که دل به حاجت من داده آمده

پُر کرد از آنچه خوبترینِ دو عالم است
در باز کرد و دید گدازاده آمده

رو زد هر آنکه بر کرمش سربلند شد
سائل عزیز شد اگر افتاده آمده!